कविता “तिमिले नचिनेको मान्छे”- अमृत चोहो ब्लोन

तिमिले उठ भन्यौ म उठे
हिड भन्यौ हिडे
तिमिले मलाई उठ भन्दा
मेरो घर पनि उठ्न पर्थ्यो,चल्न पर्थ्यो।

मैले देखाउछु भनेको छैन
देखाउदै हिडेको पनि छैन।
बस त्यो त मेरो एउटा कर्म थियो।
आफै हेरेर अहिले चिन्न सकिन भन्दैछ।

म आफैं उठिसकेर तिमिले उठाउछु भन्नु
बितिसकेर मकैमा मल हाल्नु जस्तै हो।
हालिन्छ तर फल दिदैन।

मलाई बोट सम्झिनु
बितिसकेर मल हालेको एउटा बोट।

हो तिमिले चिन्न नसकेको
मान्छे हुँ म।
-अमृत चोहो ब्लोन।

लेखक सिन्धुलीको हरिहरपुरगढी गाउँपालिकाको बिध्यालयमा शिक्षण पेशामा आबद्द हुनुहुन्छ।